Laatste week vakantie op zanzibar

Rafiki’s!

Zo, mijn laatste week in Tanzania heb ik doorgebracht als een zestienjarige die voor het eerst zonder ouders op vakantie is! And I liked it! Maandag heb ik de boot naar Zanzibar gepakt, en ben ik naar Nungwi in het Noorden gegaan om mijn Friese safari vrienden Pieter en Jappie op te zoeken. Nungwi is een oude rastafari/hippie kolonie en dat is wel te merken. Veel beachboys op zoek naar de vrouwelijke sekstoeristen (en dat zijn er een hoop), overdag is er niks te doen behalve liggen op t strand en s’avonds is het feesten!
Rond het kampvuur hebben we twee andere Nederlandse backpackers, Marten en Frederik, ontmoet, en heerlijk Konyagi gedronken en jointjes gerookt hebben, om vervolgens de hele nacht te dansen op reggae muziek! Heerlijk! Beetje jammer alleen dat ik op het briljante plan kwam om te gaan zwemmen en dus pardoes in een zee-egel stapte, waarna Marten me t water uit gedragen heeft om me vervolgens bij de locals te droppen met het locale medicijn. Petrol en Papaja op de voet, en daarna uitzuigen. Een van de locals ging alleen bijna knock-out van het inslikken van de petroleum…. Oeps. Maar geloof t of niet, de volgende dag waren de stekels al bijna weg :)
Op dinsdag heb ik met Fred, Mart, Pieter en Jappie en Don (een Australische Nederlander) een sunset cruise over zee gedaan, en die cruise stond geheel zanzibarisch wederom in het teken van wijn drinken en jointjes roken….. De sunset niet gezien omdat het zo bewolkt was, maar een hele hoop lol gehad, vooral omdat een van de kapiteins niks anders aan had als een gebloemd meisjes onderbroekje. Het hoe en wat van het onderbroekje is ons niet duidelijk geworden, maar grappig en lichtelijk onsmakelijk was het wel! s’Avonds wederom feest, alleen niet zo uitgebreid als de eerste avond, maar dat maakte de die hard Dutchies niets uit, samen met Fred en Mart heb ik nog steeds tot 4 uur staan dansen, tot dat de barman ons vriendelijk doch dringend verzocht te vertrekken ;)
Woensdagochtend vertrokken Jappie en Pieter al vroeg, en heb ik de dag verder met de jongens doorgebracht aan t strand. S’Avonds was er een barbecue en werd er ter ere van de verjaardag van een van de meisjes een cake uitgedeeld… En dat was een erg lekkere chocolade cake, waar ik alleen een heel klein stukje van geproefd heb, wegens de speciaal toegevoegde kruidenmix ;) . Fred is die avond gepromoveerd tot DJ en heeft de hele avond voor ons dansmuziek gedraaid tot we niet meer konden dansen, en ik heb de barman overgehaald ons ‘grootafnemers-korting’ te geven op de cocktails, waarna we rond een uur of drie met z’n vieren, Don, Fred, Mart en ik, in de hangmat beland, tot dat de barman ons vroeg of we nu alsjeblieft wel naar bed wilde gaan :). Donderdag moest Don helaas weg, en ben ik met de Grunningers, Fred en Mart, naar de hoofdstad Stone Town gegaan om Estrella te ontmoeten. Die avond hebben we tot groot ongenoegen van Estrella het feesten voor wat het was gelaten en hebben we eindelijk een rustig avondje gehad.’you fucking boring Dutchies’ was Estrella’s reactie. Ze moest eens weten….
Op vrijdag ochtend zijn we met z’n vieren naar het zuiden gegaan om te zwemmen met de dolfijnen. Helaas waren er erg hoge golven, en hadden we een klein bootje zonder drijfvermogen en hebben we dus te kapitein gevraagd om terug te keren nadat we in de verte een dolfijn hadden gezien. Dolfijnen zijn leuk, maar je laatste week in Tanzania overleven is iets belangrijker! Toen we bijna bij de kust waren, vroegen Mart en ik of het veilig was om terug te zwemmen. Hoewel de kapitein zei dat veilig was, belandde we in een mijnenveld vol zee-egels en giftige kwallen. Mijn hele benen zaten onder de kwallen beten en Mart had schijnbaar zijn ridderlijkheid al opgebruikt de eerste avond want dit keer moest ik toch echt zelf terug lopen. Op een gegeven moment konden we echt niet meer verder en stonden we een half uur stil. Ik wist echt niet meer wat we moesten doen, en stelde zelfs voor om op die plek te blijven staan tot dat het hoogtij werd, terwijl ik hardop maar tegen mezelf bleef zeggen; ‘Het zijn geen zee-egels en kwallen, het zijn bloemetjes!’ Gelukkig kwam een van de beachboys ons helpen, en toen we eenmaal uit het zee-egel veld waren, en ik in een rot vaart, tot groot vermaak van Fred, terug gerend naar het strand. Op het strand heb ik zelfs overwogen om een van de mannen a la friends over mijn kwallen beten heen te laten plassen, maar dat was gelukkig niet nodig. Na de dolfijnen zijn we met z’n vieren op Spice tour gegaan, een toeristische tour langs de kruidenplantages. Het is echt geweldig om verse vanille, peper, kardemom en kaneel te zien. Wisten jullie dat vicks vapo rub gemaakt wordt van de wortel van de kaneelboom? Het was een groot feest, met een hoop leuke bezienswaardigheden en aan het einde van de tour kregen de mannen een stropdas en hoedje gemaakt van kokosblad, en de meisjes een kroon, ketting en een handtasje!
S’Avonds zijn hebben we Pieter en Jappie weer ontmoet, om te gaan feesten in de Livingstone, een rustige bar met een live bandje. De rust was over toen wij kwamen, we hebben weer enorm staan dansen, en hoewel we t eerste uur maar met z’n vijven stonden te dansen, hebben we de trend gezet, want na een uurtje was de dansvloer vol! Tijd voor ons om ergens anders naar toe te gaan, om vervolgens om vijf uur weer ons mandje op te zoeken.
Helaas moesten ik en Estrella weer om zeven uur op om naar onze Afrikaans koken cursus te gaan. De cursus was ons aangeboden door de gids van de Spice tour, en volgens mij waren wij de eerste aan wie hij het aanbood en was het vooral voor zijn zus om geld te verdienen. We werden naar het huis van zijn zus in een van de townships gebracht, waar zijn twee zusjes en dochters ons leerde om echt Afrikaans eten te maken! Ik ga het jullie allemaal laten proeven op mijn feestje! Hele lieve mensen, en we voelden ons echt thuis! Na het koken hoorden we de brommers buiten, en kwamen de jongens ons ophalen op Vespatjes om het eiland te verkennen! Met de wind in de haren over Zanzibar rijden, en door de kleine straatjes van stonetown. Ontzettend genoten, en erg veel lol gehad om de jongens die Estrella ‘liefkozend’ Adolfje, Bonaparte en the little general noemde, omdat ze zo bazig kan zijn. Geweldig! Om 4 uur de boot terug gepakt, en met een hele grote groep gegeten. De bedoeling was dat we nog zouden gaan feesten, maar Marten en ik konden het niet meer aan. De jongens zijn bij ons blijven slapen, omdat zij de volgende ochtend om 6 uur naar het vliegveld moesten.
Nadat de jongens weg waren, voelde ik me heel vreemd, maar ik dacht dat het van de moeheid kwam. Nadat ik om 4 uur s’middags nog steeds niet langer dan 5 minuten wakker kon blijven, en lag te rillen in mn bed, leek het me verstandig om maar even mn temperatuur op te nemen… 40,1º C. Help! Snel naar het ziekenhuis waar ik gelijk een infuus kreeg, aangezien ik een beetje uitgedroogd was en een te lage bloeddruk had… Ik dacht dat t malaria zou zijn, vooral omdat ik gestopt ben met de lariam omdat het me ziek maakte, en de doktoren dachten zelfs even aan cholera, maar het bleek een hele zware bacteriële buik infectie te zijn…. Gelukkig is Eric naar het ziekenhuis gekomen, en heeft alles geregeld want ik was echt compleet van de kaart. Na het infuus en flink wat koorts remmers ben ik s’avonds laat naar huis gestuurd, en de antibiotica slaat volgens mij goed aan, want ik voel me een stuk beter! De dokter zei zelfs; ‘Je dacht toch niet dat je Afrika kon ervaren zonder een keer goed ziek te worden….’ Ik was wel bang zeg, in een Afrikaans ziekenhuis, waar iedereen om je heen Swahilli praat en mijn hoofd kon het allemaal niet verwerken. Maar wel een beetje jammer dat ik mn laatste drie dagen hier waarschijnlijk in bed door moet gaan brengen….
Jongens, overmorgen vlieg ik, hoop dat ik dan weer beter ben! Maar ook al ben ik dat niet, ik moet en zal dat vliegtuig in, want ik ben er wel echt aan toe om jullie allemaal te zien!

Kus en badai kidogo sana,

Tijn